Wallpaper at Dreams Surfcafé Ter Heijde

“Ik was nog maar een paar weken voor dit shot gestart met water fotografie. Deze locatie, Bunker Bay heeft alleen golven als het mega groot is aan de westkant, omdat dit een north facing beach is. Er kwam een flinke swell binnen midden in Austalische winter van ongeveer 2-2.5 meter.

Ik kan me nog goed herinneren dat ik uitzwom en dacht, dit is best groot.

Om die reden had ik voor de zekerheid ook 2 leashes aan de waterbehuizing van camera gezet.

Maar uiteindelijk had ik wel wat vertrouwen opgebouwd en kon op de juiste plek blijven liggen voor dit shot. Het is een kwestie van timen dat je niet onder de lip ligt en ook niet te ver er vandaan. Op het moment van dit shot lag ik op 3 tot 4 meter afstand van de lip.
Niet veel later kwam er nog een set die groter was. Ik stak de camera uit het water in de lucht en de lip raakte de behuizing. Er kwam zoveel kracht op dat de camera leek te verdwijnen. En dat was ook zo, in een split second was de camera weg.”

“Ik lag op dat moment vrij diep, zeker op 200 meter zwemmen van het strand. Ik weet nog goed dat ik enorm baalde dat ik de camera kwijt was, ik had m ook pas 4-5 weken en alles bij elkaar was het een paar 1000 euro aan materiaal.

Omdat ik de equipment nog niet zolang had wist ik ook niet of hij bleef drijven. Ik dacht, die is gewoon weg.”

“Ik besloot terug te zwemmen en na 20 tot 40 meter zwemmen popte ineens de camera (in de gelukkig knalrode behuizing) voor me op uit het schuim. Het had ook achter me omhoog kunnen komen en dan had ik ‘m waarschijnlijk niet meer terug gevonden.
Wat wel bijzonder is dat in alle jaren water fotografie het nooit meer gebeurd is dat mijn leash gesnapt is. Ik gebruik inmiddels wel andere leashes, die zijn minder stug. Er zit meer rek in omdat ze gedraaid zijn (coiled leash).”

Thanks for sharing Michal!
tekst: Suzanne van der Hoeven
beeld: Michal Pelka